Αλλάζει δραματικά ο χάρτης της παγκόσμιας ναυτιλιακής βιομηχανίας μετά την απόφαση του Διεθνούς Ναυτιλιακού Οργανισμού (ΙΜΟ) για την υποχρεωτική μείωση τη εκπομπής θείου από το 3,5% στο 0,5%, αρχής γενομένης από το 2020. Υπήρχαν συζητήσεις να εφαρμοσθεί το μέτρο από το 2025 όμως δεν πέρασε η πρόταση αυτή.
Με τα νέα δεδομένα υπάρχουν νικητές και χαμένοι. Νικητές είναι οι πλοιοκτήτες που έχουν μοντέρνα πλοία και χαμένοι εκείνοι που διαχειρίζονται στόλο με εξοπλισμό λιγότερο οικολογικό οπότε θα χρειαστούν να κάνουν μετατροπές που κοστίζουν δεκάδες εκατομμύρια δολάρια. Δεδομένο είναι ότι θα αυξηθεί η ζήτηση LNG το οποίο θα χρησιμοποιείται ως καύσιμο για τα πλοία.
Οι πλοιοκτήτες θα πρέπει από το 2020 να αφαιρούν το θείο μέσω ειδικού συστήματος είτε να αγοράζουν καύσιμα με μικρής περιεκτικότητας θείο.
Τα ειδικά συστήματα, τα λεγόμενα scrubbers κοστίζουν από 3 έως 10 εκατομμύρια δολάρια για να τοποθετηθούν στα υπάρχοντα πλοία. Οι επαΐοντες θεωρούν ότι σε αυτή την κίνηση θα προβούν οι πλοιοκτήτες μόνο για τα πιο σύγχρονα και ακριβά πλοία τους. Για τα άλλα θα αναγκαστούν να στραφούν στην επιλογή της αγοράς καυσίμου με μικρή περιεκτικότητα θείου.
Σήμερα η αγορά καυσίμου με μικρή περιεκτικότητα θείου κοστίζει 500 δολάρια ο τόνος ενώ το καύσιμο με μεγαλύτερη περιεκτικότητα 275 δολάρια ο τόνος. Η διαφορά κόστους είναι τεράστια και σύμφωνα με τους αναλυτές θα μεγαλώσει ακόμη περισσότερο αφού θα εκτιναχθεί η τιμή του οικολογικού καυσίμου.
Επίσης θα αυξηθεί και η τιμή του LNG που θα χρησιμοποιείται ως καύσιμο αφού θα μεγαλώσει η ζήτησή του, ως φθηνότερου οικολογικού καυσίμου.
