Του Κυριάκου Ανδρέου
Δεν ξέρω αν το καταλάβατε αλλά είμαστε στην τελική στροφή για τις Προεδρικές Εκλογές. Δεν ξέρω αν το καταλάβατε αλλά σε δυο βδομάδες αποφασίζουμε για το ποιος θα πάρει τις τύχες μας στα χέρια του την επόμενη πενταετία. Αυτό που είμαι σίγουρος πάντως πως δεν καταλάβατε είναι ότι παίζεται μεγάλο παιγνίδι πάνω στις ράχες μας. Λες και είναι συμφωνημένοι ήδη οι υποψήφιοι και τα κόμματα. Λες και έχουν κάνει τα κουμάντα τους. Ο ένας περιμένει τον άλλο για να απαντήσει, οι δημοσιογράφοι δεν έχουν θέμα προεκλογικό να γράψουν και γίνεται κύρια είδηση μια πορδή, με το συμπάθιο, έτσι για να είχαμε να λέγαμε. Μα καλά ο απερχόμενος Πρόεδρος έχει τους λόγους του να κάθεται φρόνιμος. Οι άλλοι υποψήφιοι που είναι; Τι κάνουν; Πως μας πείθουν να τους ψηφίσουμε; Δε μου έτυχε να μου κτυπήσει κανείς την πόρτα για να με πείσει αλλά ο δημόσιος διάλογος πάσχει. Δεν ξέρω αν μας φωτίσει το άγιο πνεύμα μετά τα ντιπέιτ αλλά κάτι βρωμά σε αυτήν την ιστορία. Όπως βρωμούν πολλά από αυτά που ξέρει ο ένας για τον άλλο αλλά για κάποιον λόγο δεν τα βγάζουν στη φόρα. Γιατί άραγε; Εσάς δεν σας ξενίζει που υπάρχει αυτή η προεκλογική άπνοια; Που οι υποψήφιοι δεν μπαίνουν καν στον κόπο να προβληθούν πέρα από τις φανφάρες που λένε κατά μόνας σε τηλεοπτικές εκπομπές; Δεν ψηφίζουμε βουλευτές κύριοι. Πρόεδρο ψηφίζουμε. Βαρεθήκαμε τα ποιηματάκια των εκπροσώπων στα πάνελς κάθε μέρα.
Ντροπή σας κύριοι. Ντροπή σας που πάτε να φορτώσετε στους ψηφοφόρους αδιαφορία για την κάλπη όταν τον χορό εσείς πρώτοι τον ανοίγετε. Ή μάλλον τον έχετε σε παύση. Εύχομαι όταν πατήσετε ξανά το «play» να μην εξελιχθεί ο χορός σε… Ζαλόγγου. Για όλους εμάς που καλούμαστε να ψηφίσουμε όχι τον καλύτερο αλλά τον λιγότερο τσαρλατάνο.
