του Κυριάκου Αντρέου
Κάποια στιγμή ο βραβευμένος με Νόμπελ Άγγλος συγγραφέας Ράντγιαρντ Κίπλινγκ είχε πει πως η δύναμη της αγέλης είναι ο λύκος και η δύναμη του λύκου είναι η αγέλη! Αυτή τη σχέση βιώνουμε πολύ έντονα στην Κύπρο και μπορεί να βρει ανταπόκριση από τη σχέση κυβέρνησης με ΜΜΕ μέχρι τη σχέση πολιτών με κόμματα, ακόμη και τη σχέση Εκκλησίας-πιστών. Η συντήρηση τούτων των σχέσεων πηγάζει από την τυφλή υπακοή στις πλείστες των περιπτώσεων. Είναι για αυτό που είναι δύσκολο να γίνει διάκριση των δεσμών από τους εμπλεκόμενους μύωπες. Η Πράσινη Ασπίδα εδώ και χρόνια στέκεται τροχοπέδη στην προσπάθεια πολλών να την εντάξουν σε αγέλη με τους λύκους να εναλλάσσονται αναλόγως.
Είναι κρίμα να βρισκόμαστε στον 21ο αιώνα και να παραμένουμε δέσμιοι κομματικών και θρησκευτικών κατεστημένων χωρίς να επιχειρούμε έστω να ακονίζουμε την κριτική μας σκέψη. Έστω να αποκτήσουμε μια εγκεφαλική διαύγεια και να αποφασίσουμε εμείς το χρώμα που έχουμε απέναντί μας, με τα δικά μας μάτια, με το δικό μας μυαλό και στόμα.
Μια περιβαλλοντική καταστροφή λόγου χάρη είναι καταστροφή, ασχέτως επί ποιας κυβέρνησης συντελείται, επί ποιου κόμματος επικεφαλής είναι κάθε φορά ο εμπλεκόμενος. Το ίδιο ισχύει και για την καταπάτηση ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Έχει σημασία αν το είπε ο τάδε ή ο τάδε; Και αν το είπε ακόμη χειρότερα εκπρόσωπος της Εκκλησίας, το έγκλημα καθαγιάζεται;
Έλεος σε αυτόν τον τόπο που ζούμε. Ξυπνάτε ρε. Αναζητήστε τα σωστά πρότυπα, αναδείξτε σε θέσεις εξουσίας ανθρώπους πάνω από κομματικές προσεγγίσεις. Πιστεύετε και μη, να ερευνάτε. Ως πόσο θα ζούμε με διορισμούς και προσλήψεις για τους οποίους την προηγουμένη γίνεται μάχη μεταξύ «βαλτών και δεμένων» για το ρουσφέτι;
Δώστε στον εαυτό σας την ευκαιρία της επιλογής. Για αυτούς που αύριο θα αποφασίζουν για σένα, για τα παιδιά και τα εγγόνια σου.
