Απλά βουλιάζουμε…
Μας έχει καταβάλει η μιζέρια και η καθημερινή αναμόχλευση των κακών που μας βρήκαν, η μελαγχολία και η αγωνία για το άγνωστο αύριο. Συνεχώς στολίζουμε πολιτικούς και τραπεζίτες που μας έριξαν μέσα σε αυτή τη μαύρη τρύπα. Απελπιστήκαμε εδώ και καιρό με το θέμα του Κυπριακού και σχεδόν το έχουμε ξεχάσει…
Μια Κόλαση του Δάντη βλέπουμε και βιώνουμε κάθε μέρα, κάθε ώρα, σε κάθε δελτίο ειδήσεων. Και όλοι εμείς μοιάζουμε σαν τα πρόβατα που τα πάνε άβουλα για σφαγή. Πού είναι αυτό που λέμε πρωτοβουλία των πολιτών;
Διάβασα ότι στην Ελλάδα, σε πόλεις όπως στις Σέρρες, στη Δράμα, στα Χανιά, στην Καρδίτσα και αλλού, σε πόλεις αλλά και χωριά, οι πολίτες εκεί ενώνουν τα χέρια τους σε συνεταιριστικές προσπάθειες, σε ένα είδος μοντέρνας κολεκτίβας ή ακτιβισμού, όπου αυτές οι ομάδες δεν περιμένουν από το ανάπηρο κράτος δεκανίκια, αλλά προχωρούν μόνες τους, καλλιεργούν ομαδικά τα χωράφια, δημιουργούν μικρές παραγωγικές μονάδες, έρχονται σε επαφή με το εξωτερικό για να πουλήσουν τα προϊόντα τους (π.χ. το λάδι που παράγουν ή τις σταφίδες), είναι δηλαδή δραστήριοι άνθρωποι, που δεν το βάζουν κάτω και έχουν γραμμένη κανονικά τη βοήθεια του κράτους.
Ναι είμαστε στον πάτο του πηγαδιού. Αλλά εμείς δεν κάνουμε τίποτα. Απλά βουλιάζουμε.
[ΒΟΛΕΣ] Γράφει ο Αετομάτης
