Ο κόσμος να αποκτήσει μια παιδεία, να σέβεται, να αγαπά και να εκτιμά τη φύση, γιατί η φύση μάς έχει δοθεί ως δώρο και πρέπει να την προσέχουμε ως κόρη οφθαλμού!
Η Μαριάννα Σάντη, καταξιωμένη ηθοποιός στον χώρο της τηλεόρασης που συχνά πρωταγωνιστεί σε κυπριακές παραγωγές, υπήρξε πρωταγωνίστρια και στην εκδήλωση “Δε θα τα βάψουμε μαύρα, θα τα βάψουμε πολύχρωμα”, που έγινε στον Αρακαπά την 1η Αυγούστου, με στόχο την αισθητική βελτίωση του χωριού μετά τις καταστροφικές πυρκαγιές.
Μαριάννα μου, σε γνωρίσαμε στην εκδήλωση της κοινότητας νέων Αρακαπά, “Δε θα τα βάψουμε μαύρα, θα τα βάψουμε πολύχρωμα”, όπου είχες έναν πολύ ενεργό ρόλο. Ποιοι οι δεσμοί σου με την κοινότητα;
Το χωριό Αρακαπάς είναι ένα από τα αγαπημένα μου χωριά στην Κύπρο. Το επισκέπτομαι αρκετά συχνά. Από τον Αρακαπά κατάγεται ο πολύ αγαπημένος μου κουμπάρος και συνάδελφος, Προκόπης Αγαθοκλέους. Έτσι, όταν βρίσκουμε ευκαιρία και θέλουμε να ξεφύγουμε από τη Λευκωσία, μεταβαίνουμε στον Αρακαπά, στους γονείς του Προκόπη, όπου κάνουμε βόλτες στην πλατεία. Λατρεύω το πανηγύρι που γίνεται κάθε Σεπτέμβριο για τη γιορτή της Παναγίας, έχω πάει σε γάμους και γενικότερα είναι ένας προορισμός χαλάρωσης και ξεκούρασης για μένα.
H καμένη μανταρινιά που έγινε σύμβολο της αναγέννησης της φύσης μαθαίνουμε ότι ήταν δική σου ιδέα. Πώς προέκυψε αυτή η ιδέα; Είσαι ευχαριστημένη από την ανταπόκριση του κόσμου σε αυτή;
Μετά τις καταστροφικές φωτιές και ό,τι άφησε πίσω της η λαίλαπα της φωτιάς, είχα στενοχωρηθεί πάρα πολύ και κυριαρχούσε μέσα μου ο θυμός. Και είχα δει και τον κουμπάρο μου τον Προκόπη να είναι απίστευτα στενοχωρημένος, γιατί έβλεπε εκτάσεις να καίγονται και το βουνό που ήταν απέναντι από το σπίτι του να μετατρέπεται ξαφνικά σε έναν μαύρο όγκο. Του έδωσα τότε μια υπόσχεση: “Μην ανησυχείς, και όταν γίνει η δεντροφύτευση, θα σκάβω δυο μερόνυχτα και θα σου ξαναπρασινίσω τον Αρακαπά σου.”
Μετά από λίγες μέρες, μου είπε ότι πρόκειται να πραγματοποιηθεί η εκδήλωση “Δε θα τα βάψουμε μαύρα, θα τα βάψουμε πολύχρωμα” και με ρώτησε αν είχα κάποια ιδέα. Ανάμεσα στις ιδέες που του έγραψα ήταν και η ιδέα του καμένου δέντρου. Ο Προκόπης σκέφτηκε να βάλουμε μια καμένη μανταρινιά, γιατί είναι σήμα κατατεθέν του Αρακαπά, αφού ευδοκιμεί στην περιοχή.
Έτσι ξεκινήσαμε τις κατασκευές, και μαζί με την πολύ αγαπημένη Έμιλη Αντρέου, Πρόεδρο του Συνδέσμου Αποδήμων Αρακαπά, που ήταν κι αυτή στην ομάδα, αναλάβαμε το δεντράκι. Το έκοψε ο ίδιος ο Προκόπης από ένα χωράφι του παππού του. Η ανταπόκριση του κόσμου ήταν πέρα από ό,τι είχα φανταστεί. Το σύνθημά μας ήταν: “Χαρίζουμε ξανά χρώμα και οξυγόνο στην Κύπρο μας.”
Εδώ θέλω να ευχαριστήσω και την Πράσινη Ασπίδα, που μέσα από το πρόγραμμά της YoureforestCyprus στήριξε όλη την προσπάθεια, παραχωρώντας 1000 δενδρύλλια δωρεάν για δεντροφύτευση, καθώς και κλήματα και συκιές στους κατοίκους της κοινότητας. Θα είναι εκεί και στη δεντροφύτευση που θα πραγματοποιηθεί στις 24 Οκτωβρίου.
Είσαι ηθοποιός στο επάγγελμα και ένας νέος άνθρωπος που ασχολείται με τα κοινά. Πιστεύεις ότι οι ηθοποιοί θα μπορούσαν να επηρεάσουν, και με ποιον τρόπο, τους νέους ανθρώπους ώστε να στραφούν σε ενέργειες που έχουν στόχο τη βελτίωση των συνθηκών της ζωής μας;
Ναι, γενικότερα ασχολούμαι με τα κοινά και ό,τι ταλαιπωρεί τον τόπο μου και χαλά την αισθητική του. Δεν κάνω θαύματα, αλλά όπου μπορώ, προσπαθώ να συμμετέχω ενεργά. Αν θα συμμετάσχω σε μια εκδήλωση, θέλω να συμμετάσχω έμπρακτα και ενεργά. Αλλιώς, προτιμώ να μην πάω.
Ο κάθε πολίτης, πιστεύω, θα μπορούσε να επηρεάσει άλλους πολίτες. Απλώς, με εμάς τους καλλιτέχνες συμβαίνει το εξής: Οι άνθρωποι δεν μας ακούν απλά, μας πιστεύουν. Και όταν πιστέψεις κάτι, είναι πιο εύκολο μετά να έχεις θεμιτά αποτελέσματα. Ξέρουν ότι δε θα τους πούμε ψέματα.
Το να βοηθάς στα κοινά, τους συνανθρώπους σου, το περιβάλλον και όποιον οργανισμό έχει ανάγκη, ίσως μπορεί να τους ανοίξει μονοπάτια ώστε να ψάξουν και μόνοι τους κάποια πράγματα, ανάλογα με τη διαφορετικότητα του καθενός. Αν πράγματι ένας καλλιτέχνης μπορεί να επηρεάσει και να στρέψει κόσμο προς τον εθελοντισμό, δεν το γνωρίζω, αλλά θα ήταν ευχής έργο.
Ας πάμε λίγο πίσω στα πρώτα χρόνια της καριέρας σου. Πιστεύεις ότι τα πράγματα έχουν αλλάξει από τότε στον κόσμο του θεάτρου και της τηλεόρασης;
Κάποια πράγματα έχουν βελτιωθεί, κάποια έχουν μείνει στάσιμα και κάποια έχουν χειροτερέψει. Βλέπω ότι κάποια πράγματα γίνονται με πολύ μεγάλη ευκολία, το οποίο δεν είναι ωραίο.
Ποιες είναι οι δυσκολίες που έχει να αντιμετωπίσει ένας ηθοποιός σήμερα στο επάγγελμα;
Αρκετές δυσκολίες, με πρώτη και χειρότερη την ανασφάλεια σε κάθε σεζόν: αν θα εργοδοτηθεί, αν εκεί που θα εργοδοτηθεί θα υπάρξει ανταπόκριση, αν θα πάει καλά, αν δεν θα διακοπούν παραστάσεις και τηλεοπτικές σειρές στα μέσα της σεζόν και μείνει άνεργος.
Επίσης, μια μεγάλη δυσκολία είναι ότι δεν εργοδοτούμαστε 12 μήνες τον χρόνο, αλλά από 3 έως 6-7 μήνες. Αυτό είναι πάρα πολύ δύσκολο, με αποτέλεσμα να είμαστε συνεχώς σε ένα άγχος, σε ένα τρέξιμο και σε μια μόνιμη ανασφάλεια που καταπονεί και την υγεία μας.
Ακόμα, διαπιστώνουμε εδώ και χρόνια ότι οι ηθοποιοί είναι ο τελευταίος τροχός της αμάξης. Ενώ ξέρουμε ότι χωρίς ηθοποιούς δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί μια θεατρική παράσταση ή μια τηλεοπτική σειρά, εντούτοις είμαστε ο τελευταίος…
