Του Κυριάκου Ανδρέου
Μα τι ωραία τα λέει ο γ.γ. της ΠΑΣΥΔΥ για τη δικαίωση των δημοσίων υπαλλήλων από το δικαστήριο για τη μείωση των απολαβών και συντάξεών τους. Δικαίωση. Ωραία λέξη. Δικαίωση για τους απλούς πολίτες, τους δύσμοιρους τούτου του τόπου πότε θα επέλθει; Τους μισθωτούς στον ιδιωτικό τομέα που πρέπει να λένε και ευχαριστώ στους εργοδότες τους για τον κατώτατο μισθό που τους δίνουν και τους λένε «αν θέλετε, έχει και αλλού πορτοκαλιές». Δικαίωση. Ωραία λέξη και για τους ίδιους τους δικαστές που τους μισθούς και τις συντάξεις των δημοσίων υπαλλήλων γνωμάτευσαν ότι είναι περιουσιακό στοιχείο λες και είναι σπίτι και αυτοκίνητο… Μα θα μου πείτε δεν είναι πρώτοι και καλύτεροι αυτοί που γνωμάτευσαν για τον εαυτό τους ότι πρέπει να εξαιρεθούν από τα μνημονιακά μέτρα; Θα μου πείτε πως στη συνέχεια συνεισέφεραν εθελοντικά. Ε και; Για πόσο, δυο τρία χρόνια; Και είναι το ίδιο ο μισθός του δικαστή με του πλασιέ; Δικαίωση… Πείτε το κ. Χατζηπέτρου σε κάθε σπίτι και σε κάθε πολίτη μας εκεί έξω που δυσπραγεί καθημερινά, που δεν έχει να ταΐσει τα παιδιά του, που αναγκάστηκε στο παρελθόν να κλέψει ένα χαλλούμι και το πάντα δίκαιο δικαστήριο του επέβαλε ποινή φυλάκισης. Δικαίωση οι επιστροφές των αποκοπών που αν δεν γίνονταν το κράτος δεν θα μπορούσε να λειτουργήσει και άρα ούτε σεντ δεν θα μπορούσε να καταβληθεί στους δημόσιους υπαλλήλους; Οι αποκοπές που έγιναν στο δημόσιο είναι για να σώσουν τους δημόσιους. Όχι εμάς όλους. Δικαίωση.. Ξέρετε χωρίς να θέλω να θίξω τους δημοσίους υπαλλήλους που δεν ζητούν και δεν απαιτούν όσα οι ηγεσία τους και αυτοί οι περίπου 1000 που προσέφυγαν, το λαμπρόν κρούζει εκεί που ππέφτει. Το θέμα είναι πως σε πολλές περιπτώσεις το λαμπρόν που μας κρούζει δεν πέφτει από τον ουρανό αλλά μας το ρίχνουν οι έχοντες και οι κατέχοντες. Φτάνει πια. Μας κάνατε ποζάβλι. Και τι θα απομυζάτε από αποκαϊδια ρε;
