Σε βασικό μοχλό βιώσιμης ανάπτυξης των ελληνικών παράκτιων περιοχών εξελίσσονται οι ιχθυοκαλλιέργειες, τρεις δεκαετίες μετά τη συστηματική εφαρμογή της καινοτόμου μεθόδου αξιοποίησης των πλούσιων ιχθυοαποθεμάτων της Ελλάδας.
Βασισμένος σε αυστηρές προδιαγραφές που διασφαλίζουν το θαλάσσιο περιβάλλον, ο ελληνικός κλάδος των επιχειρήσεων ιχθυοκαλλιέργειας βρίσκεται τα τελευταία χρόνια στη θέση του παγκόσμιου οδηγού όσον αφορά την παραγωγή μεσογειακών ειδών ψαριών. Θαλάσσιοι βιολόγοι και ειδικοί του κλάδου ιχθυοκαλλιεργειών επισημαίνουν πως το ανάγλυφο της ελληνικής ακτογραμμής αποτελεί πεδίον δόξης λαμπρόν για την περαιτέρω ανάπτυξη της ελληνικής ιχθυοπαραγωγής, δίχως να δρα ανταγωνιστικά στην τουριστική ή άλλου είδους ανάπτυξη της χώρας.
«Οι ιχθυοκαλλιέργειες δεσμεύονται από κανονισμούς που αφορούν τον σεβασμό στην οικολογική ισορροπία του θαλάσσιου περιβάλλοντος, αλλά και την ευζωία των ψαριών, ώστε το τελικό προϊόν να είναι υψηλής ποιότητας», δηλώνει ο Παναγιώτης Αγγελίδης, αναπληρωτής καθηγητής του Εργαστηρίου Ιχθυολογίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. «Οι εξελίξεις στη μέθοδο παραγωγής έχουν σχεδόν εκμηδενίσει τα παραγόμενα απόβλητα, τα οποία αφορούσαν την επιπλέον τροφή που δεν κατανάλωναν τα ψάρια, αλλά και τα προϊόντα του μεταβολισμού τους. Αυτές οι βελτιώσεις, σε συνδυασμό με τους άπειρους απάνεμους και βραχώδεις κόλπους της χώρας μας, καθιστούν τις ιχθυοκαλλιέργειες σύμμαχο της βιώσιμης ανάπτυξης των ελληνικών νησιών και ακτών», προσθέτει ο καθηγητής του ΑΠΘ.
Ελληνική πρωτιά
Η θαλάσσια εκτροφή μεσογειακών ειδών ψαριών, όπως η τσιπούρα και το λαβράκι, ξεκίνησε στην Ελλάδα το 1982, σε παραθεριστικές περιοχές όπως η Κεφαλονιά, η Λέρος και οι ακτές της Κορινθίας. Σύμφωνα με τον Σύνδεσμο Ελληνικών Θαλασσοκαλλιεργειών (ΣΕΘ), η τριακονταετής παρουσία των κλωβών ιχθυοκαλλιέργειας σε τουριστικές περιοχές αποδεικνύει ότι η οργανωμένη εκμετάλλευση των ιχθυοαποθεμάτων δεν ακυρώνει οποιεσδήποτε άλλες αναπτυξιακές δραστηριότητες.
«Οι ιχθυοκαλλιέργειες είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με την άριστη οικολογική κατάσταση του θαλασσινού νερού και του θαλάσσιου βυθού. Στην ουσία, η διεξαγωγή της εκτροφής του ψαριού εξαρτάται και στηρίζεται απόλυτα από τους ίδιους τους φυσικούς πόρους που παρέχει η θάλασσα, δηλαδή την παροχή οξυγόνου, αλλά και τη διαρκή ανανέωση του νερού», αναφέρει ο Σταύρος Αναστασίου, υδροβιολόγος και μέλος του διοικητικού συμβουλίου του ΣΕΘ.
Η καλή περιβαλλοντική κατάσταση των ελληνικών θαλασσών έχει συμβάλει στην εκτόξευση των ελληνικών θαλασσοκαλλιεργειών, σε παγκόσμιο επίπεδο. «Αυτή τη στιγμή, η Ελλάδα κατέχει την πρώτη θέση παγκοσμίως στην παραγωγή των μεσογειακών ειδών ψαριών. Το 2011, η παραγωγή μας έφτασε στους 118.000 τόνους ψαριών, με τη μερίδα του λέοντος να ανήκει στο λαβράκι και την τσιπούρα. Ο κλάδος, με την έντονη εξωστρέφεια (85% εξαγωγές), συνεισέφερε 600 εκατ. ευρώ σε συνάλλαγμα, τόσο απαραίτητο για την εθνική μας οικονομία στη δύσκολη οικονομική συγκυρία», συμπληρώνει ο Σ. Αναστασίου, τονίζοντας τα απεριόριστα περιθώρια ανάπτυξης που έχει η χώρα μας. «Το σύνολο των ιχθυοκαλλιεργειών στην Ελλάδα καταλαμβάνει 7,8 τετρ. χλμ. θαλάσσιας επιφάνειας. Το αεροδρόμιο Ελευθέριος Βενιζέλος καταλαμβάνει έκταση 16,5 τετρ. χλμ. Εφόσον όλοι αντιληφθούν ότι οι ιχθυοκαλλιέργειες παράγουν μόνο τα φυσικά απόβλητα των ψαριών, ενώ ταυτόχρονα δημιουργούν θέσεις εργασίας για νέους στην περιφέρεια, είμαστε βέβαιοι πως δεκάδες περιοχές της χώρας μας θα επωφεληθούν από το ασύγκριτο παραγωγικό πλεονέκτημα των ελληνικών θαλασσών».
ΠΗΓΗ: Realnews
