Μια νέα γαλλική εταιρεία αναπτύσσει μια επαναστατική τεχνολογία που παραπέμπει στους Αλχημιστές του Μεσαίωνα: “μετατρέπει” το νερό σε χρυσάφι. Αυτό γίνεται με ανάκτηση ιχνών του πολύτιμου στοιχείου από βιομηχανικά υγρά απόβλητα.
“Μας διαφεύγει μόνο ένα μικρογραμμάριο ανά λίτρο” υποστηρίζει ο ένας εκ των δύο συνιδρυτών της εταιρείας, ο Ολλανδός Στηβ Βαν Ζούτφεν, ο οποίος ίδρυσε τη Magpie Polymersτο 2011 μαζί με τον 30χρονο Γάλλο Ετιέν Αλμορίκ.
Η συγκέντρωση χρυσού σε βιομηχανικά απόβλητα συγκρίνεται με μια κουταλιά ζάχαρης σε μια πισίνα Ολυμπιακών Διαστάσεων. Από πέντε έως δέκα κυβικά μέτρα υγρών αποβλήτων και μπορούν να ανακτηθούν 50 έως 100 γραμμάρια πολύτιμων μετάλλων, αξίας 3.000 έως 5.000 ευρώ.
Η μικρή μονάδα της Magpie Polymers βρίσκεται στην περιοχή Σεντ-Πιερ-Λε-Νεμούρ, 80 χιλιόμετρα βορειοανατολικά του Παρισίου.
Η τεχνολογία βασίζεται σε μια μέθοδο που αναπτύχθηκε στην περίφημη Πολυτεχνική Σχολή του Παρισιού το 2007.
Η μέθοδος χρησιμοποιεί μικρά σφαιρίδια πλαστικής ρητίνης για την άντληση των αποβλήτων: χρυσός, πλατίνα, παλλάδιο και ρόδιο, τα πολυτιμότερα μέταλλα στον κόσμο, προσκολλώνται στα σφαιρίδια και έτσι αποσπώνται από τα λύματα.
Η μικρή γαλλική εταιρία, με προσωπικό μόλις έξι ατόμων, ευελπιστεί ότι θα έχει έσοδα σχεδόν 1 εκατ. ευρώ το 2013 και 15 εκατ. ευρώ σε μια τετραετία.
Η τεχνολογία της Magpie προσελκύει ειδικούς στην ανάκτηση πολύτιμων μετάλλων όπως η βρετανική Johnson Matthey, η αγγλογαλλική Cookson-Clal, η σουηδική Boliden, αλλά και μεγάλες εταιρείες εξόρυξης ή διαχείρισης υδάτων όπως οι γαλλικές Veolia και Suez Environnement.
Επίσης, η μέθοδος μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την απομάκρυνση βλαβερών μετάλλων όπως ο μόλυβδος, το κοβάλτιο, ο χαλκός, το ουράνιο και ο υδράργυρος, ωστόσο όπως λέει στο Γαλλικό Πρακτορείο ο Αλμορίκ, “οι ποσότητες είναι μεγαλύτερες, αλλά το πρόβλημα είναι ότι κανένας δεν θέλει να πληρώσει για κάτι χωρίς αξία”.
Η περίοδος θεωρείται καλή για την Magpie καθώς οι τιμές των πολύτιμων μετάλλων έχουν εκτοξευτεί στα ουράνια εξαιτίας της παγκόσμιας οικονομικής αβεβαιότητας.
Η εταιρεία δεν αποκαλύπτει τους πελάτες της, αλλά, όπως δήλωσε, βρίσκονται σε διάφορες χώρες (Γαλλία, Αγγλία, Βέλγιο, Ελβετία και σύντομα στη Γερμανία και την Ισπανία).
Απ’ ότι φαίνεται το νερό κρύβει πολλά μυστικά, καθώς πρόσφατα Βρετανοί ανέπτυξαν τεχνολογία μετατροπής του νερού σε βενζίνη.
