Τα φωτοβολταϊκά πάρκα μεγάλης κλίμακας αναπτύσσονται με ταχύτατους ρυθμούς σε όλο τον κόσμο: ξεπέρασαν τα 26 Γιγαβάτ εγκατεστημένης ισχύος το 2013 και ουσιαστικά είναι αυτά που ώθησαν την παγκόσμια ζήτηση από τα 30 Γιγαβάτ το 2012 στα 36 Γιγαβάτ το 2013.
Τι σημαίνει όμως αυτή η ανάπτυξη για τις χρήσεις γης στην ύπαιθρο; Μια νέα έρευνα που πραγματοποιήθηκε υπό την αιγίδα βρετανικών περιβαλλοντικών ΜΚΟ υποστηρίζει ότι τα μεγάλα φωτοβολταϊκά
όχι μόνο δεν συνιστούν απειλή για τις αγροτικές περιοχές, αλλά παρέχουν ευκαιρίες διατήρησης της βιοποικιλότητας παράλληλα με το οικονομικό αποτέλεσμα.
Επικεφαλής της μελέτης είναι ο ανεξάρτητος οικολόγος Δρ Γκάι Πάρκερ, ο οποίος συνεργάστηκε με ΜΚΟ όπως η Grassland Trust και η Βασιλική Εταιρεία Προστασίας των Πτηνών (Royal Society for Protection of Birds), αλλά και με την Ένωση Ηλιακών Εταιρειών (Solar Trade Association-STA).
—Τα οφέλη για τη βιοποικιλότητα
Στην έκθεση περιλαμβάνονται κατευθυντήριες γραμμές προς τους διαχειριστές ηλιακών πάρκων ώστε να μεγιστοποιήσουν τα οφέλη για την βιοποικιλότητα.
Σχολιάζοντας την έρευνα η Solarcentury αναφέρει ότι “η βιοποικιλότητα μπορεί να ευνοηθεί περισσότερο από τα φωτοβολταϊκά πάρκα σε σύγκριση με την καλλιεργήσιμη γη με κύριους ωφελημένους τις μέλισσες και τις πεταλούδες. Τα φωτοβολταϊκά πάρκα καταλαμβάνουν ποσοστό λιγότερο από 5% των εκτάσεων στις οποίες είναι εγκατεστημένα με αποτέλεσμα να δημιουργούνται τεράστιες ευκαιρίες για την ανάπτυξη προστατευόμενων βιότοπων προς όφεός της άγριας ζωής και της χλωρίδας της περιοχής”.
Όπως δήλωσε ο Δρ Πάρκερ “ως οικολόγος έχω ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τις πιθανές χρήσεις των ηλιακών πάρκων με στόχο την ανάπτυξη της βιοποικιλότητας. Οι προκαταρκτικές έρευνες που διενήργησα σε τέσσερις περιοχές έδειξαν σημαντική αύξηση στους πληθυσμούς των παρατηρούμενων ειδών σε σύγκριση με τη γύρω αγροτική γη”.
—Δέσμευση και αποθήκευση άνθρακα
Εκτός από τη διατήρηση της βιοποικιλότητας, τα φωτοβολταϊκά πάρκα μπορούν να λειτουργήσουν και ως περιοχές εφαρμογής τεχνολογιών δέσμευσης του άνθρακα στο έδαφος.
Σύμφωνα με τον Μάιλς Κινγκ, Διευθυντή τομέα Διατήρησης της ΜΚΟ Grassland Trust, οι λειβαδικές εκτάσεις είναι πολύ αποδοτικές στην απορρόφηση και την αποθήκευση του άνθρακα (στη Βρετανία απορροφούν το 20% επί του συνόλου του άνθρακα που καταλήγει στον έδαφος).
Έτσι υπολογίζεται ότι ένα φωτοβολταϊκό πάρκο δέκα στρεμμάτων εμποδίζει την έκλυση 25 τόνων διοξειδίου του άνθρακα ετησίως.
Το εμπόδιο είναι ότι η βρετανική κυβέρνηση περιορίζει δραστικά τις επιδοτήσεις προς τα μεγάλα φωτοβολταϊκά πάρκα με το επιχείρημα της οικονομικής στενότητας, αλλά και αυτό της καταστροφής του φυσικού τοπίου.
Την ίδια ώρα δεν δείχνει την ίδια ευαισθησία για το σχιστολιθικό αέριο με τη μέθοδο της υδραυλικής ρωγμάτωσης.
Με αφορμή τα προαναφερθέντα αξίζει να γίνει ειδική μνεία στη μέθοδο του solar sharing (ταυτόχρονη παραγωγή ηλιακής ενέργειας και αγροτικών προϊόντων με προτεραιότητα στα δεύτερα), αλλά και στην παράλληλη εκμετάλλευση της ηλιακής ενέργειας και της βιομάζας.
Καιρός δεν είναι οι έλληνες αγρότες να επενδύσουν σε νέες τεχνολογίες και μεθόδους αντί να επαφίενται (συστηματικά) στις υποσχέσεις και τις παροχές της κομματοκρατίας για τη διατήρηση και την αύξηση των εισοδημάτων τους;
Τα αγροτικά φωτοβολταϊκά αποτελούν -σε πολύ μεγάλο βαθμό- ένδειξη της πελατειακής λογικής που διέπει την επιχειρηματική δραστηριότητα στην Ελλάδα με μεγάλο θύμα το γνωστό υποζύγιο: τον μέσο φορολογούμενο πολίτη.
