Ο “ακτιβισμός” των likes
Γράφει η Έλενα Παχίτα
Η έννοια του “ακτιβισμού” είναι διαχρονικά συνυφασμένη με πράξεις όπως η συμμετοχή σε απεργίες και πορείες, το μποϊκοτάρισμα προιόντων, ακόμη και εξωφρενικές ενέργειες, όπως π.χ. το δέσιμο σε δέντρα από διάφορους “αλλόφρονες περιβαλλοντιστές.
Η σταδιακή απόσχιση από τις παραδοσιακές μορφές πολιτικής συμμετοχής και ακτιβισμού σε συνδυασμό με την τεχνολογική επανάσταση με αποτέλεσμα το διαδίκτυο να καταστεί ως ένας σημαντικότατος φορέας επικοινωνίας και διάδοσης πληροφοριών, οδήγησαν στην εμφάνιση νέων μορφών τόσο πολιτικής όσο και ακτιβιστικής δράσης. Ο νέος και ευρύτατα διαδεδομένος τύπος ακτιβιστή τα τελευταία χρόνια είναι ο επονομαζόμενος “ακτιβιστής της πολυθρόνας”. Κύρια γνωρίσματα του είναι η συνεχιζόμενη επίδοση του σε ευγενή “ακτιβιστικά σπορτ” που περιλαμβάνουν τη συγγραφή καταγγελτικών ποστς, τα αμέτρητα likes σε ποστς συγγενικού με τις “ευαισθησίες” του περιεχομένου, την αναδημοσίευση “επαναστατικών” σχολίων από αδερφούς “ακτιβιστές” καθώς και τη συμμετοχή του (πάντα διαδικτυακά) σε διάφορα οργανωμένα όντως ακτιβιστικά (surprise surprise) γκρουπς για των οποίων το σκοπό και το έργο ενδεχομένως και να μην έχει ιδέα.
Χωρίς να απενεχοποιώ εαυτόν, αναγνωρίζω την σημαντικότατη συμβολή του διαδικτύου στη διάδοση -έγκυρων ή μη- πληροφοριών και τις τεράστιες δυνατότητες που παρέχει στην έκφραση ιδεών, αιτημάτων κ.λπ. Γνωρίζω, όμως, και υποστηρίζω ότι οι ανατροπές για τα κακώς έχοντα συντελούνται μόνο με ουσιαστικές κινητοποιήσεις.
Ο “ακτιβισμός” πίσω από μια οθόνη ηλεκτρονικού υπολογιστή είναι ένας εύκολος, γρήγορος και πάνω από όλα ανώδυνος τρόπος εφησυχασμού της συνείδησης μας -ένας τρόπος που προτάσσει και η σύγχρονη ζωή. Αποκομμένοι σε πολύ μεγάλο βαθμό από το περιβάλλον και τους συνανθρώπους μας καταλήξαμε στο να θεωρούμε ότι όλα γίνονται με ένα κλικ: τάισε ένα παιδί στην Αφρική, σώσε τα δάση, κατάγγειλε το τράφικινγκ. Όλα αυτά με ένα κλικ. Και η συνείδηση σου είναι καθαρή.
Η τάση του μιμητισμού και η υποτιθέμενη υποστήριξη σκοπών επειδή είναι της “μόδας” η ακτιβιστική δράση δεν οδήγησαν ποτέ σε καμία ουσιαστική ανατροπή, σε καμία ουσιαστική κινητοποίηση, σε καμία αλλαγή. Οι πραγματικές διεκδικήσεις δικαιωμάτων για τους ανθρώπους, τα ζώα και το περιβάλλον γίνονται με κινητοποιήσεις και δράσεις που επιτάσσουν την ουσιαστική ανθρώπινη παρουσία. Οι πραγματικές αλλαγές γίνονται εκεί έξω, στους δρόμους..
