Έναν εκτυπωτή που αντί για μελάνι εκτοξεύει νερό ανέπτυξαν Κινέζοι επιστήμονες τουΠανεπιστημίου Τζιλίν στη βορειοανατολικής Κίνα.
Με αυτή τη μέθοδο εκτύπωσης εξοικονομείται όχι μόνο
μελάνι, αλλά και χαρτί καθώς μετά από μερικές ώρες γράμματα ξεθωριάζουν και οι εκτυπωμένες σελίδες μπορούν να επαναχρησιμοποιηθούν.
Συγκεκριμένα, η εκτύπωση εξαφανίζεται μετά από περίπου 22 ώρες, σε θερμοκρασία δωματίου κάτω από 35 βαθμούς Κελσίου. Το νερό-μελάνι εξαφανίζεται ταχύτερα σε συνθήκες υψηλότερης θερμοκρασίας (π.χ στους 70 βαθμούς Κελσίου η εκτύπωση εξαφανίζεται σε 30 μόλις δευτερόλεπτα).
Η νέα τεχνολογία δεν απαιτεί την αλλαγή τουεκτυπωτή μελάνης, αλλά την αντικατάσταση του μελανοδοχείου με νερό και τη χρήση ειδικού χαρτιού εκτύπωσης, το οποίο είναι επικαλυμμένο με την αόρατη χρωστική ουσία οξαζολιδίνη), η οποία χρωματίζεται μέσα σε λιγότερο από ένα δευτερόλεπτο, μόλις εκτίθεται στο νερό της εκτύπωσης.
Το επιπλέον κόστος του ειδικού χαρτιού, της τάξης του 5%, αντισταθμίζεται και με το παραπάνω από την εξοικονόμηση μελάνης και συμβατικών χαρτιών εκτύπωσης, ενώ μέχρι στιγμής έχουν γίνει εκτυπώσεις σε τέσσερα χρώματα (μπλε, ματζέντα, χρυσό και μοβ).
Στόχος των επιστημόνων είναι να επιταχύνουν τη διαδικασία εκτύπωσης, να βελτιώσουν την ανάλυση, αλλά και να μπορέσουν να εκτυπώσουν πολλά χρώματα ταυτόχρονα.
Πρόκειται για μία φθηνή τεχνολογία καθώς «με επαναχρησιμοποίηση του ίδιου χαρτιού 50 φορές, το κόστος είναι μόλις το 1% περίπου των εκτυπώσεων των κανονικών εκτυπωτών ψεκασμού μελάνης (ink-jet)», ανέφερε ο επικεφαλής της μελέτης Σεν Ξιάο-Αν Ζανγκ. Αλλά ακόμα κι αν το ίδιο χαρτί δεν χρησιμοποιηθεί πάνω από δέκα φορές, το κόστος είναι περίπου το ένα δέκατο έβδομο της συμβατικής εκτύπωσης.
Ο συγκεκριμένος εκτυπωτής προστατεύει τον πολύτιμο δασικό πλούτο, καθώς ως γνωστόν το χαρτί είναι προϊόν επεξεργασίας του ξύλου και είναι ιδανικός για πρόχειρες εκτυπώσεις.
Η αξία του αναδεικνύεται αν αναλογιστούμε ότι το 40% των εκτυπώσεων στους χώρους εργασίαςκαταλήγουν στον κάλαθο των αχρήστων μετά από μία μόλις ανάγνωση, όπως υποστηρίζουν διεθνή στατιστικά στοιχεία.
Η δημοσίευση της μελέτης έγινε στο περιοδικό «Nature Communications».
