Τα τελευταία εικοσιτετράωρα εμφανίστηκαν σωρηδόν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης κάτω από τον τίτλο “Σφαγή δελφινιών στη Δανία”σοκαριστικές φωτογραφίες μαζική
ς σφαγής κητωδών υπό το βλέμμα εκατοντάδων “θεατών”.
Το θέαμα είναι πράγματι αποτρόπαιο, αλλά θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ορισμένες παρανοήσεις.
Καταρχάς, το περιστατικό δεν έλαβε χώρα στη Δανία, αλλά στα νησιά Φερόες. Τα νησιά Φερόες είναι μια αυτοδιοικούμενη περιοχή (παραχωρήθηκε καθεστώς αυτοδιοίκησης από το Δανία το 1948) που βρίσκεται απομονωμένη στη Νορβηγική Θάλασσαανάμεσα στη Σκωτία, την Ισλανδία και τη Νορβηγία.
Δεύτερον, τα κητώδη που θανατώνουν οι νησιώτες είναι φάλαινες πιλότοι (Globicephala melas) και όχι δελφίνια όπως αναφέρεται λανθασμένα.
Τρίτον, η θανάτωση των φαλαινών δεν γίνεται ως“τελετή μύησης” όπως αναφέρεται σε ορισμένα άρθρα. Αντίθετα, όπως υποστηρίζουν ειδικοί, το κρέας της φάλαινας αποτελεί πολύτιμη τροφή κατά τους χειμερινούς μήνες για τους κατοίκους αυτών των άγονων και απομακρυσμένων νησιών.
Πίσω από τη θανάτωση των φαλαινών δεν κρύβεται το οικονομικό κέρδος, καθώς το κρέας διανέμεται και καταναλώνεται αποκλειστικά από την τοπική κοινωνία.
Το είδος της φάλαινας πιλότου που θανατώνεται δεν θεωρείται είδος υπό εξαφάνιση και το κυνήγι της αξιολογείται ως βιώσιμο σύμφωνα με τα κριτήρια της Διεθνούς Ένωσης για τη Διατήρηση της Φύσης (IUCN).
Επίσης, η νομοθεσία που διέπει τη φαλαινοθηρία στα νησιά Φερόες απαγορεύει την πρόκληση αδικαιολόγητου πόνου στα κητώδη κατά το κυνήγι τους.
Οι φάλαινες πιλότοι πρέπει να εντοπιστούν κοντά στην ακτή για να αποφευχθεί μια μακρά καταδίωξη και στη συνέχεια σκοτώνονται με τα χέρια στα αβαθή για να αποφευχθούν τα μη θανάσιμα χτυπήματα που προκαλούν τα καμάκια των φαλαινοθηρικών.
Τέλος, ο θάνατος των ζώων προκαλείται από ένα χτύπημα στη σπονδυλική στήλη που κόβει μια αρτηρία και προκαλεί το θάνατο σε 30 δευτερόλεπτα το μέγιστο, παρότι το νερό βάφεται κόκκινο.
Δικαιολογούν τα παραπάνω την οργή που νιώθουμε όταν κοιτάμε αυτές τις αιματοβαμμένες φωτογραφίες;
Μπορεί όχι, αλλά όταν ασκούμε κριτική πρέπει να γνωρίζουμε για ποιο πράγμα μιλάμε.
