Το Σάββατο 8 Σεπτεμβρίου το Παρίσι σείστηκε από τις φωνές δεκάδων χιλιάδων Γάλλων πολιτών, οι οποίοι βγήκαν στους δρόμους ζητώντας να καταστεί προτεραιότητα της γαλλικής κυβέρνησης η αντιμετώπιση των κλιματικών προκλήσεων. «Ο πλανήτης είναι σε κίνδυνο», «Δράση για την παγκόσμια πρόκληση του κλίματος» και «Εγώ είμαι η αλλαγή» ήταν μερικά από τα συνθήματα που αναγράφονταν στα ευφάνταστα πανό που κρατούσαν οι διαδηλωτές. Η πορεία πραγματοποιήθηκε μετά την έκκληση για κινητοποίηση των πολιτών που απηύθυνε μέσω facebook ο 27χρονος Μαξίμ Λελόνγκ, δημοσιογράφος, το ίδιο το βράδυ της παραίτησης του υπουργού Οικολογικής Μετάβασης Νικολά Ιλό τον Αύγουστο. Σημειωτέον ότι ένας από τους λόγους που οδήγησαν τον Ιλό σε παραίτηση ήταν η έλλειψη λαϊκής υποστήριξης και κινητοποίησης απέναντι στα περιβαλλοντικά ζητήματα, για την οποία είχε εκφράσει τη λύπη του. Παρόμοιες διοργανώσεις έγιναν στο Στρασβούργο, στο Μπορντό, στη Μασσαλία, σε όλη τη Γαλλία. Σκοπός της κινητοποίησης ήταν να ασκηθεί πίεση στην πολιτική ηγεσία της χώρας για τη λήψη μέτρων ώστε να αντιμετωπιστεί η κλιματική αλλαγή. Αυτά βέβαια, όπως προαναφέραμε, συμβαίνουν στη Γαλλία, σε μια πραγματικά πολιτισμένη χώρα, με μια ώριμη κοινωνία, μορφωμένη, ενημερωμένη, αφυπνισμένη και έτοιμη να αναλάβει δράση προκειμένου να βάλει το λιθαράκι της για να αλλάξει ο κόσμος, για να τερματίσει την πορεία προς την καταστροφή. Ας μεταφερθούμε στην Κύπρο τώρα και ας αναλογιστούμε τις διαφορές που μας χωρίζουν από τη γαλλική κοινωνία. Θα μπορούσαμε άραγε να προβούμε σε παρόμοια ενέργεια; Να κινητοποιήσουμε εκατοντάδες συμπολίτες μας ώστε να ασκήσουμε πίεση στην κυβέρνηση να λάβει μέτρα για αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής; Εδώ κινδυνεύουμε να επιβληθεί φόρος στα σκύβαλα, επειδή ακόμα δεν μάθαμε όλοι να κάνουμε ανακύκλωση, θα βγαίναμε στους δρόμους με τόση ζέστη και τη βαρεμάρα που μας κυριεύει από το καλοκαίρι και δεν λέει να μας αφήσει για να διαμαρτυρηθούμε κιόλας; Στην καλύτερη περίπτωση, θα παραπέμπαμε μια τέτοια διαμαρτυρία για τον Νοέμβριο, ώστε να δροσίσει καλά. Δυστυχώς είναι πολλά που πρέπει να γίνουν για να φτάσουμε στα επίπεδα των Γάλλων, γιατί προφανώς η ευαισθητοποίηση σχετικά με το περιβάλλον είναι θέμα κουλτούρας, και σε αυτόν το τομέα μας χωρίζει πολιτισμικό χάσμα με τους Γάλλους πολίτες.
