Οι μεσογειακοί κυκλώνες είναι διεθνώς γνωστοί με τον όρο Medicanes –από τις λέξεις Mediterranean και hurricanes– και εμφανίζονται με συχνότητα 1,5 φορά ανά έτος. Στην Ελλάδα είναι ακόμα πιο σπάνιοι. Ως φαινόμενο έχουν πολλά κοινά με τους τροπικούς κυκλώνες. Το φαινόμενο δημιουργούν θυελλώδεις άνεμοι που στροβιλίζονται και σχηματίζουν ένα μάτι, συνοδευόμενοι από καταρρακτώδεις βροχές.
Από το Ινστιτούτο της Γης του Πανεπιστημίου Κολούμπια της Νέας Υόρκης επισημαίνεται ότι, επειδή η Μεσόγειος δεν έχει μεγάλη έκταση ούτε πολύ ζεστά νερά, ο μεσογειακός κυκλώνας δεν φθάνει σε ένταση τον τροπικό κυκλώνα και τα φαινόμενα που τον συνοδεύουν είναι πιο ήπια.
Για τον λόγο αυτό διίστανται οι απόψεις εάν οι Medicanes μπορούν να θεωρηθούν κανονικοί κυκλώνες. Οσον αφορά την εποχικότητά τους, το πιο πιθανό είναι να κάνουν την εμφάνισή τους από Σεπτέμβριο μέχρι Ιανουάριο, όταν συνδυάζονται τα σχετικά θερμά ύδατα της θάλασσας με ψυχρό αέρα στην ατμόσφαιρα. Στη Μεσόγειο μπορούν να σχηματισθούν οι κυκλώνες ακόμη και με θερμοκρασία υδάτων μόνο στους 14 βαθμούς Κελσίου.
Ενα άλλο χαρακτηριστικό των Medicanes είναι ότι έχουν ψυχρό πυρήνα και κινούνται από τα δυτικά προς τα ανατολικά. Συνήθως, δε, ξεκινούν ως απλές καταιγίδες και εξελίσσονται σε πολύ πιο έντονα φαινόμενα με την ανάπτυξη ενός ισχυρού υποτροπικού συστήματος χαμηλών πιέσεων, με πυκνά νέφη που στροβιλίζονται γύρω από το μάτι, που παραμένει καθαρό από νέφη, θυμίζοντας τροπικό κυκλώνα.
Οι πιο συνηθισμένες περιοχές για την εμφάνιση μεσογειακού κυκλώνα είναι μια θαλάσσια ζώνη κατά πρώτον στη Δυτική Μεσόγειο μεταξύ Ισπανίας, Σαρδηνίας και Κορσικής και, κατά δεύτερον, η περιοχή του Ιονίου, κυρίως προς τον Νότο. Ενδεχομένως ευνοείται η ανάπτυξη ανέμων από τη μορφολογία της ακτογραμμής ανάμεσα στη Νότια Iταλία και τη Δυτική Ελλάδα, με αποτέλεσμα τον σχηματισμό χαμηλού βαρομετρικού συστήματος.
Οι Medicanes εκτιμάται ότι θα εξακολουθήσουν να είναι σχετικά σπάνιοι, με την επισήμανση ότι καθώς η κλιματική αλλαγή θα επιφέρει αύξηση της επιφανειακής θερμοκρασίας των υδάτων στη Μεσόγειο, μελλοντικά είναι πιθανό, όταν εμφανίζονται, να είναι πιο ισχυροί, λαμβάνοντας χαρακτηριστικά που θα προσομοιάζουν περισσότερο σε κανονικούς κυκλώνες.
