Και νά που φτάσαμε στο τέλος και αυτής της προεκλογικής εκστρατείας και βρισκόμαστε
μόλις λίγες μέρες πριν να γνωρίζουμε τον επόμενο Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας,
αυτόν που θα κυβερνήσει τον τόπο τα επόμενα πέντε χρόνια. Και τι δεν ακούσαμε, λοιπόν,
σε αυτή την εκστρατεία. Υποσχέσεις ένα σωρό, με το τσουβάλι τις μοίρασαν οι υποψήφιοι.
Ο καθένας φρόντισε, βέβαια, να κατευθύνει τις υποσχέσεις προς συγκεκριμένες ομάδες εν
δυνάμει ψηφοφόρων και οφείλουμε να ομολογήσουμε πως οι υποψήφιοι κατέλαβαν…
συγκινητική προσπάθεια να πείσουν τους εκλογείς ότι αξίζουν την ψήφο τους. Συμμετείχαν
σε ατέλειωτες κουραστικές εκδηλώσεις, θυμήθηκαν και τα πιο ξεχασμένα χωριά μας,
έκαναν αμέτρητες χειραψίες, ομιλίες, συγκεντρώσεις, μα κυρίως υποσχέθηκαν! Ανάμεσα σ’
άλλα, πως θα ενισχύσουν την οικονομία, θα μειώσουν την ανεργία, θα φέρουν τη χώρα σε
πορεία ανάκαμψης, θα επαναρχίσουν τις συνομιλίες στο Κυπριακό –κάποιοι υπό όρους–
και κυρίως πως θα βρίσκονται στο πλάι των μεσαίων και χαμηλών στρωμάτων της
κοινωνίας, τα οποία όλοι ανεξαιρέτως, όπως αναφέρουν σε κάθε ευκαιρία,
αφουγκράζονται… Κακά τα ψέματα, υπήρξαν και στιγμές που μας άρεσε το παραμύθι ότι
μετά τις εκλογές θα λυθούν ως διά μαγείας όλα μας τα προβλήματα και η χώρα μας θα
καταστεί ένας ονειρεμένος τόπος για να ζει κανείς. Ωστόσο, όλοι γνωρίζουμε πολύ καλά πως
λίγα από όσα μας έχουν υποσχεθεί θα υλοποιηθούν, ελάχιστα. Και αυτό είτε γιατί τα
περισσότερα τα είπαν για σκοπούς εντυπωσιασμού και δεν είναι υλοποιήσιμα στην πράξη,
είτε γιατί στοχεύουν μόνο στην εκλογή και δεν τους ενδιαφέρει να τα πραγματοποιήσουν,
άρα δεν υπάρχει ούτε πλάνο, είτε γιατί τα διαπλεκόμενα συμφέροντα θα επιβάλουν
σχεδιασμό και υλοποίηση μόνο για το κεφάλαιο. Εάν λοιπόν οι υποψήφιοι διατείνονται ότι
θα υλοποιήσουν όσα υποσχέθηκαν γιατί είναι άλλο από αυτό που συνηθίσαμε τόσα χρόνια,
εμείς τους λέμε: Ιδού η Ρόδος
