Στο μέλλον θα φοράμε όλοι μάσκες!
Η καταθλιπτική εικόνα ενός κόσμου γεμάτου μολύνσεις απειλεί να γίνει πραγματικότητα
Σε ένα μελλοντικό κόσμο που η ολοκληρωτική μόλυνση του περιβάλλοντος θα αποτελεί σκληρή πραγματικότητα, οι άνθρωποι θα κυκλοφορούν φορώντας μάσκες προστασίας από το μολυσμένο αέρα.
Η αλαζονεία του ανθρώπου και η ακόρεστη δίψα για ανάπτυξη τον οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην καταστροφή. Το παράδειγμα της Ιαπωνίας, της αδυναμία της ιαπωνικής κυβέρνησης να ελέγξει τις εκρήξεις στα εργοστάσια παραγωγής πυρηνικής ενέργειας αποδεικνύει πόσο κοντόφθαλμες λύσεις βρίσκουν τα κράτη στα προβλήματα παραγωγής ενέργειας. Το ραδιενεργό νέφος που προκάλεσαν οι διαδοχικές εκρήξεις στις πυρηνικές εγκαταστάσεις είναι το προμήνυμα για το τι περιμένει τον άνθρωπο στο μέλλον.
Ακόμη και το γεγονός ότι ο άνθρωπος τρόμαξε στη θέαση της καταστροφής δεν είναι ενθαρρυντικό για τι ακολουθεί στο μέλλον. Διότι ούτε ο τρόμος είναι αρκετός για να μας πείσει να αλλάξουμε πορεία. Αφού το παράδειγμα του Τσερνομπίλ δεν μας άγγιξε. Πως θα πιάσει πάνω μας κάποιο σενάριο;
Η απουσία ενοχών για τη χωρίς τέλος μόλυνση του περιβάλλοντος και οι αδιάλλακτες κυβερνήσεις θα έχουν ως αποτέλεσμα την ολοκληρωτική καταστροφή και κατ’ επέκταση τον αφανισμό της ανθρωπότητας πάνω στη γη. Ακόμη και αν έναν κράτος επιλέξει τη αειφόρο ανάπτυξη δεν μπορεί να σωθεί διότι επηρεάζεται άμεσα από τις ενέργειες των γειτονικών και άλλων κρατών. Η σωτηρία μας επαφίεται σε διεθνείς οργανισμούς που θα έχουν ορθολογικά κριτήρια στις αποφάσεις τους και θα μπορούν να τις επιβάλουν. Χρειάζεται να δημιουργηθεί κοινή αντίληψη για το περιβαλλοντικό ζήτημα. Είναι όμως αυτό εφικτό; Η ιστορία απέδειξε ότι ο άνθρωπος δεν μαθαίνει εύκολα από τα λάθη του και πως τα κέντρα αποφάσεων πάσχουν από ηθική κατάπτωση.
Η καταθλιπτική εικόνα ενός κόσμου γεμάτου μολύνσεις απειλεί να γίνει πραγματικότητα. Ενός κόσμου που οι κάτοικοι-άνθρωποι θα φορούν μάσκες ακόμη και στις καθημερινές τους συναναστροφές, προσπαθώντας να προστατευτούν από άγνωστους κινδύνους που τους απειλούν από παντού. Και αν οι μάσκες βοηθήσουν μερικούς να επιβιώσουν, τα ζώα και τα φυτά πως θα τα καταφέρουν; Και αν τα ζώα και τα φυτά δεν τα καταφέρουν τότε ποια ελπίδα μένει στους επιβιώσαντες;
Και δυστυχώς εδώ που φτάσαμε δεν υπάρχει επιστροφή. Όχι γιατί μια τέτοια κατάσταση είναι αναπόφευκτη αλλά επειδή τα συμφέροντα κυριαρχούν πάνω στα κράτη. Κυριαρχούν σε τόσο μεγάλο βαθμό που οι εκάστοτε κυβερνήσεις αδυνατούν να σκεφτούν δίχως τους και ούτε διανοούνται να συγκρουστούν μαζί τους.
Είναι, άραγε, αυτό σενάριο επιστημονικής φαντασίας ή θα πρέπει να το σκεφτόμαστε ως σοβαρό ενδεχόμενο, στον κόσμο που θα ζήσουν τα παιδιά μας; Και τι κάνει η ανθρωπότητα σήμερα, πάνω στην προστασία του περιβάλλοντος, ώστε να μη φοράμε όλοι μάσκες στο μέλλον;
